"Honeymoon"

Heinrich en ek was so rukkie terug alleen vir ’n naweek weg.  Dit is die eerste keer in ’n BAIE lang tyd dat ons so iets doen.  Ons het dit nie as ’n 2de honeymoon beskou nie, maar die woord het tog sy verskyning gemaak in ons gedagtes en in gesprekke met ander...

Dit het in elk geval ’n paar ooreenkomste getoon.  Behalwe dat ons alleen weg was, het ons ook ons tradisie voortgesit om so bietjie hals-oor-kop en sonder om goed voorbereid te wees iets te doen.

Laat ek maar liewer die storie by die begin begin.  Heinrich het nie vir my gesê waarheen ons gaan nie.  Dit moet ’n verrassing wees.  En dit was!  ’n Lekker verrassing.  Hy het dit baie goed reggekry om my op ’n dwaalspoor te hou met my nuuskierige vrae en ek het regtig eers geweet waarheen ons gaan toe ons daar aankom!

Hy het vir ons plek bespreek in ’n ou treinwa wat omskep is in ’n oornaghut vir stappers.  “Ons” het beplan om ’n sirkelroete wat deel is van die langer staproete te stap.  Maar ons het nie stapskoene, rugsakke, reënjasse of enige ander staptoerusting nie. En volgens alle aanduidings het ons dit nodig.  En dit reën en reën en reën en dis koud.  Gelukkig is die kompartement waarin ons bly warm en snoesig en die storte het baie lekker warm water!!

Ek kon natuurlik nie help om terug te dink aan ons wittebrood nie...  As studente het ons nie juis veel geld gehad nie, maar ons was so gelukkig om as trougeskenk verblyf op 2 plekke te kry.  Die probleem was dat die 2 plekke redelik ver uitmekaar was en dat die datums nie heeltemaal ooreengekom het nie.  Maar ons was nie afgesit nie.  Ons het besluit om die 2 dae tussenin sommer in ’n tent iewers in die middel van die 2 plekke te slaap.  So gesê, so gedaan!  Of amper.  Ons het nie kamptoerusting gehad nie.  Ons is daar weg met ’n klein, geleende tentjie en slaapsakke.  Dis al. Regtig!!  En toe ons die tent wil opslaan, begin dit reën en die tentpale is gebreek en dis chaos...  Teen die tyd wat ons die tentjie so min of meer staangemaak het, was ons en die tent papnat.  En dit het opgehou reën.  Maar daar was nie ’n manier hoe ons in die tent kon slaap nie.  Toe slaap ons maar op die voorste 2 sitplekke van die Chicco, want die agterste sitplek was vol goed.  Of ons het probeer slaap.  Die volgende oggend 5 uur was ons op en toe die winkels oopmaak was ons daar om n grondseil te koop.  Ons eerste stuk kampgereedskap!  Daardie aand kon ons darem droog slaap.  Dit was nog bietjie ongemaklik, maar darem droog en ons was moeg, so die ongemaklik het nie veel gepla nie.

Terug by ons trein-storie: Ons het ook gedink dat ons ’n rustige tydjie in die natuur kan deurbring.  Maar toe ons die eienaar bel om vir ons die hek oop te sluit, sê hy dat hy vir ons ’n kompartement gemerk het, want daar is ’n “big party”.  Ons was nie seker of hierdie “big party” beteken ’n lawaaierige partytjie of ’n groot groep mense nie.  Dit was toe ’n groot groep effens lawaaierige mense.  Aangesien ons ’n badkamer en ’n kombuis met hulle moes deel, het ons so bietjie soos verlore hoendertjies daar rondgesit.  Daar was van hulle met wie ons lekker kon gesels, maar dit was nie die romantiese aandjie wat ons in gedagte gehad het nie. 

Saterdagoggend reën dit nog steeds.  Die “big party” was gelukkig gesoute stappers en hulle is daar weg met al wat ’n reënjas en sambreel is om hulle te beskerm.   

Een van hulle het ook vir ons die wenk gegee om dalk Dullstroom toe te gaan as ons besluit om nie te gaan stap nie.  En dis toe ook presies wat ons gedoen het.  Dit was ’n goeie besluit.  Ons het dit regtig geniet om daar rond te loop.  Toe het ons mos gestap ook!  Die klok-winkel was vir ons ’n hoogtepunt!

Terug by die wa, het dit opgehou reën en ons het besluit op ’n kort stukkie op die roete te gaan stap.  Ons sal ’n halfuur stap en dan omdraai.  Maar ons wil natuurlik so veel as moonlik sien, so ons stap VINNIG!!  Heeltemaal te vinnig vir my onfiks lyf...  

Hierdie keer het ons die trein gedeel met ’n ander paartjie wat met hulle baie oulik hondjie stap.  Dit was regtig lekker om die aand saam met hulle te braai en te kuier.  Ons het almal ’n rustige stil aandjie in gedagte gehad, so ons was goeie bure.

Sondagoggend rëen dit nog steeds, maar omdat ons nog ’n stukkie van die roete wou sien, besluit ons om weer ’n entjie te gaan stap.  Hierdie keer 45min voor ons omdraai.  In ’n ander rigting.  Dit was pragtig!  Ons het papnat teruggekom (dankbaar dat ons nie die hele roete in die reën gestap het nie), maar dit was die moeite werd.

So ontdek ons toe iets: 

1.       As jy so ver as moontlik op ’n op-en-af paadjie in 45min wil stap – beteken “honeymoon”:  Stap tot jy weer in die “shape” is wat jy was met jou troue... haha... as dit maar so was...

2.       “google translate” het al in die tyd van houttreine bestaan :)

3.       Ons sal weer saam op onbeplande (en beplande) avonture gaan.