Slang!

Ons Papajabome het ’n klomp dooie blare en omdat hulle so groot is, maak dit nogal ’n gemors in die groentetuin (Of in elk geval die bietjie wat daarvan oor is).  Daarom ruim ek so bietjie blare op terwyl die aarbeie water kry.  Ek haal sommer die blare wat nog in die boom vashak ook uit.  In die proses vat ek een blaar en sit dit oor in my linkerhand terwyl ek rek na die volgende blaar. 

Skielik begin die “blaar” in my linkerhand beweeg!  Ek gooi dit neer en staan gevries en kyk hoe ’n slang van my voete af terugseil in die boom in!  Toe ek uiteindelik “ontvries”, gaan sit ek net daar in die tuin en huil! 

Die eerste wat deur my gedagtes gaan is Markus 16:17-18 “Die volgende wondertekens sal voorkom by dié wat glo: in my Naam sal hulle bose geeste uitdrywe; in ander tale sal hulle praat; met hulle hande sal hulle slange optel, en as hulle iets drink wat dodelik giftig is, sal dit hulle geen kwaad doen nie; hulle sal siekes die hande oplê, en dié sal gesond word.”  En Handelinge 28 waar Paulus hout optel en ’n slang hom pik. Dankie Here!  Die slang het my nie gepik nie!

Net op dié oomblik hoor ek iets by die hek en ek gaan met ’n jelliebene soontoe om te kyk of dit Heinrich is, sodat ek vir hom die storie kan vertel.  Dit is toe Katie en sy moet toe sommer dadelik hoor wat het gebeur.  Ek dink dit het haar ’n rukkie geneem om my gebrabbel te verstaan.  As jou hele lyf ruk van die skok, is Engels nog moeiliker as gewoonlik…

Cobus het ook iets van die storie opgevang en toe Heinrich tuis kom, hoor hy: “Mamma het ’n slang gevang!”  Ek moes lag, want ek hét hom gevang, al was dit nie my plan nie.

Later het ek ook gedink aan Aäron en sy staf wat in ’n slang verander het.  Ek wonder of hy ook so groot soos ek geskrik het?

***   ***   ***

NS.  Aan almal wat gewonder het:  Ek weet nie watse slang dit was nie.  Dit was beslis nie ’n kobra nie.  Dit was ’n lang, dun slang.  Die kleur van ’n dooie papajablaar se stingel (gryserig, miskien vaalbruin?), met geel strepies langs sy oë.  Sy kamoefleer metode is duidelik baie effektief!

Skattejag kerk toe

(22 Mei 2011)

Heinrich is vandag Ukwimi toe om ’n student te besoek en ek het nie kans gesien vir so lang dag uit met die kinders nie.   Hy het net na 8 vanoggend vertrek en sal seker 4uur eers terug wees.  Vir die kinders beteken dit ’n paar uur in die kar stilsit soontoe.  ’n Paar uur (ten minste 2) stilsit in die kerk.  Stilsit as ons by die student eet en dan weer stilsit as ons huis toe ry.  As jy 5 en 7 jaar oud is, is dit duidelik ’n onmoontlike taak!  So ons bly by die huis, of nie…

Marjanne wou graag vandag kerk toe stap. Na Chintimbe (2km) of na Simnongwa (4km).  En ek ook.  Ons besluit toe om na Simnongwa te gaan.  Ek was nog nooit hierdie jaar daar nie en:  Ons dink ek kan met die stootwaentjie soontoe loop.  Chintimbe toe sal ek beslis vir Anel op my rug moet dra en glo my, na 2km voel 11kg soos 111kg!

Cobus en Nelrie was nie so opgewonde nie, maar Marjanne (’n regte kleuterskooljuffrou!), het al weer ’n plan: Ons gaan skattejag hou.  Op pad kerk toe moet die kinders elke 5 minute om die beurt ’n bruin (!) toutjie aan ’n boom of struik vasbind.  En op pad terug moet hulle dit weer soek.  As hulle dit regkry, kry hulle ’n skat.

Sal ons onthou waar hy is?

So daar gaan ons toe vanoggend.  Waentjie, water, happies, speelgoed, doeke, melk, sangboek, 3kinders en ek.  Nogal ’n trek en dit moes ’n vreemde gesig vir die Zambiërs gewees het, want hulle sit net hul baba op die rug en miskien ’n Bybel in die hand vir so ’n uitstappie.  Die stappery kerk toe was heel suksesvol.  Behalwe vir toutjies bind, het ons ook ’n miernes, bokpoep en blommetjies ontdek.  Ons moes soms vir Nelrie aanmoedig, want sy was sommer gou “moeg”.  

Die miernes



Toe ons by die kerk kom, ontdek ons ’n nuwe probleem:  Gaan ons die stootwaentjie by die kerk inkry?  Dit klink dalk vreemd, maar die stootwaentjie se agterwiele is nogal wyd uit mekaar, en die kerk het nie ’n standaard deur nie.  Ons probeer maar en ons kom net in, nadat ons die los houtkoesyn so bietjie geskuif het. Sjoe! Ek wou nie graag die waentjie buite los nie, want dit is sommer so in die oopte en iemand kan dalk net dink dit is ’n oulike speelding!

Nadat ons so 2 ½ ure in die kerk gesit het, was die kinders baie entusiasties om terug te hardloop en sommer ook die toutjies te soek.  En hulle het ons verbaas!  9 uit die 10 is teruggevind! 

En die skat?  2 reuse lang balonne!  Ongelukkig het Cobus s’n met die eerste opblaasslag gebars…  Hy het dit gelukkig baie goed hanteer.